اثر مکمل یاری با کوآنزیم کیوتن بر قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله و انسولین ناشتا: یک مطالعه مروری نظام مند و متاآنالیز

مقدمه: در مورد نقش کوآنزیم کیوتن در دیابت مطالعات متعددی منتشر گردیده است که در بسیاری از آن ها نتایج ضد و نقیضی گزارش شده است. این متاآنالیز بر روی مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده و با هدف بررسی اثر مکمل یاری با کوآنزیم کیوتن بر بیومارکرهای دیابت صورت گرفته است. روش ها: این مطالعه به صورت مروری نظام مند و متاآنالیز بر روی مقالات منتشر شده بین سال های 1998 تا دسامبر 2015 و براساس پایگاه های معتبر اطلاعات پزشکی شاملpubmed, embase, science direct, isi web of science  وgoogle scholar انجام شد. در مجموع، نتیجه جستجوی پایگاه ها به 16 مقاله رسید که اثرات کوآنزیم کیوتن را بر بیومارکرهای قند خون ناشتا (14n=)، انسولین ناشتا (5n=) و هموگلوبین گلیکوزیله (11n=) گزارش کرده بودند. در محاسبه میانگین اثر از sd استفاده شد. فاصله اطمینان 95% در نظر گرفته شد. یافته ها: متاآنالیز انجام شده بر روی مطالعاتی که تأثیر مکمل یاری را بر روی قند خون ناشتا گزارش کرده بودند نشان می دهد که مکمل یاری کوآنزیم کیوتن منجر به کاهش قابل توجه قند خون ناشتا می شود (میانگین تغییرات: mg/dl20/0- و 95% فاصله اطمینان: 02/0- و - 38/0- ). با این وجود اثر مکمل یاری بر هموگلوبین گلیکوزیله و انسولین ناشتا قابل ملاحظه نبود (میانگین تغییرات: % 22- و 95% فاصله اطمینان: 12/0 و 22/0-) و (میانگین تغییرات: pmol/l12/0 و 95% فاصله اطمینان: 44/0 و 21/0-). نتیجه گیری: مکمل یاری با کوآنزیم کیوتن منجر به کاهش سطوح هموگلوبین گلیکوزیله و انسولین ناشتا نشد. با این وجود توانست به طور قابل ملاحظه ای منجر به کاهش سطوح قند خون ناشتا شود. کاهش قابل ملاحظه قند خون ناشتا که در این مطالعه، از نظر آماری معنی دار بوده است، اما هر مطالعه ای با حجم بالا نهایتاً تفاوت های جزیی نیز از نظر آماری معنی دار می شوند حال آنکه این تفاوت و کاهش از نظر بالینی معنی دار، قابل ملاحظه و کاربردی نمی باشد.